ŻYWIENIE

Psy jedzą chętnie. Nie tylko wtedy, gdy są głodne. Stąd n\tez nie można zdać się przy karmieniu tylko na instynkt. Psy jedzą najczęściej bardzo szybko (żarłocznie) i czasem bardzo dużo. Prawie każdy pies potrafi zjeść o połowę więcej niż powinien. Gotowy pokarm czy to w puszkach, czy w pudełkach, torbach lub miseczkach przygotowany jest pod kontrolą weterynaryjną. Jest pełnowartościowy i można przechowywać do bardzo długo.

Czym powinny być karmione psy?

W żadnym przypadku wieprzowiną. Podstawą posiłku dorosłego psa powinno być pokrojone w kostkę mięso z kurczaka, indyka, cielęcina lub wołu. Do mięsa dodaje się w stosunku 1:3 na zmianę gotowany ryż lub makaron, gotowane i rozdrobnione ziemniaki i warzywa lub produkty zbożowe dostarczające błonnika.

Czy psu można podawać kości?

Można, tyle że z umiarem. Psy uwielbiają kości, jednak ich nadmiar często doprowadza do zaparć i trudności z wypróżnianiem. Przeznaczoną dla psa kość należy koniecznie obgotować lub sparzyć. Nie powinno się psu podawać kości drobiowych, gdyż są one zbyt kruche, łatwo się łamią, ich ostro zakończone końce mogą powodować zadławienia lub wbijać się w gardło. Jeśli podajemy już kości z drobiu, to najlepiej drobne kosteczki z szyjek, które są bardzo wartościowym składnikiem diety, a nie niosą za sobą niebezpieczeństwa zadławienia.

Jak powinna wyglądać dieta starszego psa?

Przede wszystkim trzeba pamiętać, że wraz z wiekiem u psów spada zapotrzebowanie na energię dostarczaną wraz z pokarmem. Z reguły bowiem starsze psy są mniej aktywne ruchowo. Zmieniają się także możliwości przyswajania pewnych składników pokarmowych i ich wykorzystanie przez organizm. Niektóre narządy wewnętrzne, jak wątroba, czy nerki nie wykazują już pełnej wydolności. Z tego też względu dieta starszego psa powinna być pozbawiona dużej ilości tłuszczów (z wyjątkiem wielonienasyconych kwasów tłuszczowych omega 3 i 6). Podobnie jest w przypadku dużej ilości białka pochodzenia zwierzęcego (mięsa). Dieta zbyt bogata w mięso może powodować zaburzenia wydolności pracy nerek. Z kolei dieta z dużą zawartością węglowodanów (makaron, kasza, ryż) może dostarczać organizmowi zbyt dużo energii (kalorii), prowadząc do otyłości.

Samodzielne przygotowanie jedzenia dla ukochanego, aczkolwiek już nie młodego zwierzęcia, nie jest więc proste. W sklepach dostępne są gotowe karmy (pokarmy suche, puszki) przeznaczone dla poszczególnych grup wiekowych psów, z uwzględnieniem ich aktywności życiowej. Decydując się na zakup gotowej karmy, opiekun zwierzęcia powinien zwrócić uwagę przede wszystkim na jej odpowiednie zbilansowanie (tzw. składy gwarantowane), a także na parametry ilościowe, gwarantujące pokrycie niezbędnych składników pokarmowych. Nie bez znaczenia jest też cena i smak. Jeżeli karma spełnia wszystkie powyższe warunki, a w dodatku jest wzbogacona o wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega 3 i 6 (n-3, n-6), to można ją polecić. Jeśli jednak, tak jak w przypadku naszej czytelniczki, właściciel samodzielnie przygotowuje posiłki dla swojego pupila, powinien pamiętać o zachowaniu odpowiednich proporcji składników pokarmowych.

Podajemy prosty przepis na zdrową dietę:

Objętościowo ok. 70 proc. pożywienia stanowić powinny kasza, ryż, makaron; ok. 20 proc. - dobrej jakości mięso (wołowina, jagnięcina) lub ryby; ok 10 proc. - gotowane warzywa. Ze względu na osłabioną motorykę jelit i inne niedomogi przewodu pokarmowego starszego psa, tak przygotowaną dzienną rację pożywienia najlepiej rozłożyć na mniejsze porcje i podać kilka razy w ciągu dnia.

Wszystkim, którzy chcieliby pogłębić swoją wiedzę o żywieniu starszych psów, polecam lekturę książki dr. K. Anusza "Geriatria psów", Wydawnictwo ALFA 1997. Prócz informacji o żywieniu czytelnik znajdzie tu wiele praktycznych informacji na inne tematy, dotyczące pielęgnacji i obchodzenia się ze starszymi psami.

Błędy żywieniowe.

• Pies chory z przejedzenia- Termin "choroba poświąteczna" zna każdy, kto kiedykolwiek miał styczność z końmi. Jest to choroba, która faktycznie daje o sobie znać pierwszego dnia po świętach. Na czym polega? To dość prosty schemat - koń, który pracuje każdego dnia, w święta jest "bezrobotny". Na co dzień dostaje obrok z niewielką ilością owsa, lecz w dni szczególne, np. w czasie Świąt, właściciel daje owsa więcej. W takiej sytuacji u zwierząt (podobnie jak u ludzi) powstają tzw. zakwasy.
  Święta to szczególny okres i każdy właściciel domowego zwierzaka stara się zapewnić mu dodatkowe atrakcje. Także kulinarne. Pies dostaje więc czekoladę, kawałek tortu, kilka cukierków, a z resztek świątecznego obiadu ostro przyprawione flaki lub bigos. Sielanka świąteczna trwa do następnego dnia, o ile już w nocy u naszego czworonoga nie wystąpią wymioty - pierwsza oznaka niestrawności. W następnej kolejności może dojść do luźnych stolców i biegunek. Te objawy z reguły budzą uwagę właścicieli. Są jednak i tacy, którzy dopiero po kilku dniach szukają pomocy u lekarza weterynarii uważając, że psu samo przejdzie. Z doświadczenia wiem, że samo nie przechodzi, a właściciel zgłasza się z psem, u którego doszło już np. do krwotocznego zapalenia żołądka i jelit.
  Postępowanie lekarza weterynarii w takich przypadkach nie jest łatwe. Należy wykluczyć możliwość wystąpienia choroby zakaźnej, zatrucia toksycznego np. (trutką na szczury), chorób tła wewnętrznego, parazytologicznego, a w przypadku samic schorzeń związanych z rozrodem.

• Próbowanie odpadków- Dość powszechne, także w okresie nie świątecznym, jest u nas przekonanie, że żywność nie może się zmarnować. Dlatego, jeśli coś zbyt długo leży w lodówce czy spiżarni, podtykamy taki "kąsek" psu czy kotu albo wyrzucamy przez okno "dla ptaszków". Z bloków leci więc zapleśniały chleb, zzieleniała wędlina, zawartość otwartych przed tygodniem konserw. "Nie może się zmarnować, ptaki chętnie to zjedzą" - przekonujemy samych siebie.
  Tymczasem psi charakter nakazuje próbowania tego, co nowe, nieznane. Szczególnie młode psy poprzez swoją "ciekawość świata" muszą zakosztować wszystkiego. "Zapachy" psujących się resztek jedzenia są dla nich wyjątkowo kuszące. A przecież rozkładające się związki organiczne to ogromny zestaw bakterii tlenowych i beztlenowych, prowadzących po spożyciu do różnych zaburzeń żołądkowo-jelitowych. Choroba może mieć charakter ostry bądź przewlekły, niekiedy o bardzo ciężkim przebiegu, w przypadku drastycznych zaniedbań kończący się nawet śmiercią zwierzęcia.

• Salmonella- Bardzo niebezpiecznym zakażeniem zarówno dla ludzi jak i dla psów są zakażenia Salmomonellozami. W sprzyjających warunkach bakterie te potrafią przetrwać np. w wodzie przez ponad 2 lata, w jajkach ponad rok, w przetworach mięsnych 4 miesiące. Do zakażenia dochodzi najczęściej przez przewód pokarmowy, po spożyciu zakażonej żywności i wody. Zakażenie możliwe jest też przez kontakt bezpośredni, od zwierzęcia do zwierzęcia i od zwierzęcia do człowieka, bądź przez kontakt pośredni. Niebezpieczne mogą być zarażone zwierzęta z rozwiniętymi objawami choroby, ale także bezobjawowi jej nosiciele, wydalający zarazki wraz z kałem i moczem. W rozprzestrzenianiu się choroby duży udział mają gryzonie (myszy i szczury), które są siewcami i nosicielami tych zarazków. Roznoszą je też owady, takie jak osy i muchy.
  Zaatakowane chorobą psy mają gorączkę, wymioty, biegunkę. Pojawia się szybko postępujące odwodnienie, wychudzenie i osłabienie. Może pojawić się zapalenie płuc, wraz ze stanami zapalnymi stawów a nawet zapalenie opon mózgowo- rdzeniowych.
  To tylko jedna z niebezpiecznych bakteryjnych chorób przewodu pokarmowego. Jak się przed nimi bronić? - Po pierwsze, starać się zmienić nawyki - swoje i znajomych - związane ze starymi produktami spożywczymi. Po drugie, wyprowadzać psa na spacer w kagańcu. Wiem, że niektórym właścicielom zwierząt kojarzyć się to może z psa, ale zakładanie kagańca może przynieść więcej korzyści, niż jego brak.
  Takie postępowanie pozwoli uniknąć psu niepotrzebnych cierpień, a właścicielowi - kosztów związanych z leczeniem ukochanego czworonoga.

Dlaczego psy jedzą trawę?

Jeśli pies zjada trawę, wskazuje to, że wydzielanie soków żołądkowych nie jest prawidłowe. Często trawę jedzą psy karmione wyłącznie mięsem, co prowadzi do nadmiernego zakwaszenia organizmu. Zdarza się, że przy niedoborze podstawowych składników w pokarmie pies zjada własny kał. Trzeba natychmiast zacząć podawać psu wystarczającą ilość warzyw, owoców i kwaśny dwuwęglan sodowy.